Codziennie odsypuję fusy po kawie, żeby używać ich jako ekologicznej posypki antypoślizgowej na podjazd przed domem, zamiast raniącej łapki zwierzaków soli czy brudzącego piachu. Wczoraj, po marznącym śniegu, zrobiła się przed domem straszna szklanka. Po ostatnim, późnowieczornym spacerze z psem wzięłam miskę z fusami i poszłam posypywać. W momencie, w którym pierwszy raz zanurzyłam dłoń w kawie i poczułam jej zapach, fakturę, temperaturę i taką dziwną mokrość, choć była zupełnie sucha, poczułam przedziwną przyjemność i… Radość? Zaczęłam sypać, na śniegu, w nocy, przy sztucznym świetle,…Kontynuuj Czytanie “Obecność, jej brak i fusy po kawie”
Przeglądam mój notatnik w telefonie, który służy często za powiernika błyskawicznych myśli: 16/05/2022 Żegnaj, piękny motylu Epitafium, które nagle, niemalże na granicy snu, poczułam w sobie. Kilka godzin wcześniej rozmawiałyśmy o najnowszych, nie za wesołych, wynikach. 28/05/2022 Nic już nie ma sensu Myśl, która wpadła nagle, podczas sprzątania piwnicy i nieintencjonalnego grzebania się w przeszłości, do której jeszcze nie należałaś. Dlaczego moje myśli uśmierciły Cię za życia? Cały tydzień przed nie mogłam spać. Po prostu nie i koniec. Dwie godziny na dobę, trzy godziny na…Kontynuuj Czytanie “Noce przed, ostatnia noc”
Któregoś dnia wzięłam sobie wolne, żeby odebrać Cię z DCO. To był długi poranek, łącznie z wizytą w poradni i zakupami w aptece. Wróciłyśmy do domu, zjadłyśmy śniadanie w porze obiadu. Ja miałam mieć krótką rozmowę do gazety, a Ty w tym czasie poszłaś na drzemkę. Miałam Cię obudzić, jak skończę. Skończyłam chwilę po tym, kiedy Twój oddech się wyrównał. Nie miałam serca Cię niepokoić i burzyć łagodnej melodii głębokich wdechów i wydechów. Wiedziałam, podskórnie, że źle robię. Mijał czas Zapakowałam zmywarkę, wyszłam z Djinnem…Kontynuuj Czytanie “Przybyłaś tu tylko na chwilę”
Nie rozumiem śmierci. Co to znaczy: nie żyć? Co to znaczy: umrzeć? Czuję brak, ale nie rozumiem. Nie rozumiem, że można być i zniknąć. A może to jakaś tajemnica? Albo tabu zrobiło z tego tajemnicę? Jak można tak po prostu umrzeć, nie żyć, nie mieć ciała, nie istnieć. Jeśli w poniedziałek się z kimś widziało, w środę rozmawiało. I co? W piątek już nie żyło? Jak to jest możliwe, że już Cię nie ma w zasięgu wiadomości i telefonu, tramwaju i pociągu, jeśli przed chwilą,…Kontynuuj Czytanie “Nie rozumiem śmierci”
Z Kinder Cardsami to nie tak, że przestały mi smakować. Po prostu Kinder Cards ściskają mi serce. Odwracam od nich wzrok na półkach sklepowych, przełączam reklamy. Za każdym razem z uczuciem, że moje serce tego nie zniesie. Zdarza mi się wyjść ze sklepu, jeśli te ciasteczka będą pierwszym, co zobaczę. Czasami, szukając czegoś blisko nich powtarzam sobie: “Nie ma was tam, nie ma was tam, nie ma, nie ma, nie ma! Nie widzę, nie widzę, nie widzę was!” Zapoznała mnie z nimi Natt – czasami to nimi…Kontynuuj Czytanie “Kinder Cards”
Od kilku miesięcy, kiedy mam ochotę coś zjeść na szybko poza domem, kupuję krakersy. Nie, żeby mi jakoś wyjątkowo smakowały, po prostu nie są słodkie, nie trzeba ich gotować, są dostępne i zapychają. Kiedy sobie czasem myślę: „ale bym coś zjadła”, to od razy widzę krakersy. Problem w tym, że jak już zjem z jakiejś firmy, to następnym razem nie smakują, bo są strasznie przesolone lub przeprawione. Nigdy nie kupuje dwa razy takich samych. Zastanawiałam się ostatnio, skąd one się wzięły w moim menu – przecież…Kontynuuj Czytanie “Talarki”